| Vorige | Terug | Volgende |
| Naam: | Woestijnvink / Bucanetes githagineus |
| Plaats: | Eemshaven, Groningen |
| Datum: | 12 juni 2005 |
| Fotograaf: | |
| Toegevoegd: | 05 september 2010 |
| Determinatie: | Zeker |
| Hits: | 8055 |
| Het gelukkige groepje Groningers dat deze soort heeft kunnen twitchen. Van links naar rechts, onder andere, Bart-Jan Prak (hurkend), Rommert Cazemier, Bert de Bruin, Martin Olthoff (de ontdekker; dank nog daarvoor!), wijlen Anne van Dijk, mij onbekend, Lucien Davids en wijlen Huub Lanters. Ikzelf zit vast buiten beeld te ouwehoeren met Lucien :) Geen idee wie de fotograaf is... | |
 |
| Zo dicht bij de telpost zal 'onbekend' wel Harry Blijleven zijn. |
|
| Dat zal hem vast zijn; ik kwam nooit op die Godvergeten klotenplek... Verschrikkelijk om daar te vogelen. Ik kwam bv 15 minuten te laat na de Kalanderleeuwerik die daar tp zat, werd ik later door een Bergeend op mijn kop gescheten... Later op de terugweg in de auto, kwam op de pieper dat er een Steppekiek langs de plek was gevlogen... grrr. |
| Gewijzigd op: 2010-09-05 23:30:23 |
|
| Wel triest dat twee van de waarnemers op deze foto er vijf jaar later niet meer zijn, iets wat leeftijdtechnisch helemaal niet had gehoeven.. Gr Max |
|
| Het is mijn foto, geloof ik. Zal vanavond de vogel nog wel posten. Mooie plek, die Eemshaven. Zo zag ik er ook eens een Kalanderleeuwerik... |
|
| één troost, volgens mij bleek die steppekiek toch een grauwe kan ik me herinneren |
|
| @ Marcel: Je zit daar inderdaad echt aan de rand van de wereld; de horizon loopt er zelfs al scheef. |
|
| Dat is de expressionistische inslag van de fotograaf, snap dat dan! |
|
| Als je als maar rechtdoor vaart vanaf dat punt, kom je tot het pakijs van de Noordpool nixs meer tegen.... |
|
| Een van mijn zwaarste dips. Niet zozeer omdat de Eemshaven zo ver rijden was maar vooral omdat me na aankomst werd verteld dat de vogel nog steeds aanwezig was. Hij zou zich achter een hoop stenen bevinden en ongetwijfeld snel weer tevoorschijn komen. Het aantal waarnemers was op dat moment flink groter dan op de foto en er heerste een vrolijke stemming. Na meer dan een half uur turen werd het echter steeds duidelijker dat de vogel buiten het zicht van de waarnemers moest zijn weggevlogen. De rest van de dag heb ik in eenzaamheid nog allerlei stenige plekken in dit troosteloze gebied afgezocht. En tot nu toe is het nog steeds niet goed gekomen... |
