| Vorige | Terug | Volgende |
| Naam: | Rufous-throated White-eye / Madanga ruficollis |
| Plaats: | Buru - Indonesia |
| Datum: | 11 december 2013 |
| Fotograaf: | |
| Toegevoegd: | 05 maart 2015 |
| Determinatie: | Zeker |
| Hits: | 5969 |
| Soort = Madanga - Madanga ruficollis Het was weer een ouderwetse barre tocht met Leon Edelaar. In totaal hebben we er 10 dagen over gedaan om de plek van deze soort te bereiken in het binneland van Buru en weer terug te keren naar de bewoonde wereld. Tot voor kort werd deze soort tot de familie Brilvogels (Zosteropidae) gerekend, maar recentelijk is gebleken dat zijn meest nauwe verwanten de Piepers (Motacillidae) zijn!. Zie http://rsos.royalsocietypublishing.org/content/2/3/140364 | |
 |
| Ik hoop op een verslagje! |
|
| Inderdaad Sander, als je wat hebt: webredactie@dutchbirding.nl! Het verhaal over de Obi Woodcock verdient een opvolger. |
|
| Las het artikel, toch ongelooflijk dat dit een in bomen fouragerende pieper is!!! |
|
| Dat DNA zegt ook niet alles! |
|
| Sander (en Leon) wat heb jij toch met die soorten waar de plek van nagenoeg onbereikbaar is? :-) Is dat een aparte lijst of zo, heb je nog een wenslijstje hiervan voor de komende jaren, Sillem's Mountainfinch is er ook een (maar twee dagen heen en twee terug, wel op 5.000 meter). |
|
| Ik ben zelden zo gefrustreerd geweest als op Buru. Maar wij hebben dan ook geen tien dagen besteed om op de goede plek te komen. De rivier over was meestal al een stap te ver... De BBC denkt overigens dat São Tomé ook een Indonesisch eiland is: http://m.bbc.com/news/sci... Diep bedroevend! |
| Gewijzigd op: 2015-03-06 19:56:29 |
|
| http://birdingfrontiers.c... |
|
| Daarom heeft Per geen tijd meer om mijn mails te beantwoorden! Ik geef het op nu.. |
|
| Euh.. een verslag.. wellicht heeft Leon tijd.. Uiteindelijk geeft één zo'n moeilijke en/of zeldzame soort mij toch meer voldoening dan bakken met nieuwe soorten o.l.v. een gids (zeker als je goed diep gegaan bent). Op zich was deze tocht niet eens zo zwaar. Het was meer de overvloedige regen (en modder) die er voor zorgde dat we nauwelijks opschoten. Ondanks dat we in de droge tijd waren, stortregende het praktisch elke dag tussen 12 - 18. In het veld was het ons al opgevallen dat het beest een roepje had wat totaal niet leek op een White-Eye. Het had inderdaad wel iets van een pieper. |
