Met Cock Reijnders en Sjaak Tijm was ik in februari 2004 twee weken lang in Thailand. Het was onze eerste birding trip in Azië en bijna elke soort was een lifer.
We maakten het rondje dat velen voor ons gedaan hadden. Na aankomst in Bangkok vlogen we door naar Chang Mai waar we de bekende Green Peafowls bij Huai Kong Krai oprolden. Toen een paar dagen Doi Ang Khang waar we in het bos, op slechts een paar honderd meter van de Birmese grens, op een Thaise legerpatrouille stuitten. Zij schrokken net zo van ons als wij van hen. Probeer maar eens uit te leggen dat je geen spion bent. Gelukkig konden onze kijkers en de Birds of Thailand hen overtuigen van onze goede en onschuldige bedoelingen. Met knikkende knieën vervolgden we onze weg.

Overal leuke soorten en we vervolgden onze reis via Thaton naar de Mekong rivier dat de grens vormt met Laos. Na een paar dagen Chang Rai gingen we door naar Doi Inthanon, de hoogste berg van Thailand. Het was goed toeven op de top en dan vooral vroeg in de morgen, voordat de bussen met toeristen arriveerden. De summit board walk leverde veel goede soorten op.

Daarna drie dagen Khao Yai. Onderweg nog even langs de plek waar ooit de laatste White-eyed River Martin gezien is en waar nu een meters hoog beeld van de soort staat.
Khao Yai was fantastisch. Alle trails gelopen en ontzettend veel gezien, maar de Coral-billed Ground Cuckoo helaas gemist. Het werd een 'vijf minuten geleden liep hij er nog' ervaring. De meest bizarre gebeurtenis vond plaats op de laatste dag in het park. We zouden nog een laatste trail lopen, maar we raakten hopeloos verdwaald. Na uren lopen, bezweet en onder de modder, kwamen we min of meer per ongeluk, op een parkeerplaats uit vlak bij het bezoekerscentrum. Het eerste dat we zagen was een touringcar van Kras waar 40 keurig geklede Nederlandse toeristen uitstapten, die even een 30 minuten oerwoud ervaring kwamen opdoen. Wat een afknapper. We hebben toen met elkaar maar een uurtje buitenlands gesproken.

Maar dit alles was opmaat voor de ultieme ervaring.....voor de holy grail van het vogelen. We moesten nog even snel Bangkok zien te ronden en dan zouden we bij de plek van De Lepelbek aankomen. Tegen beter weten in zijn we direct doorgereden naar de zoutpannen nabij Samut Sakhon. Het zou simpel moeten zijn. Gewoon even vragen naar Mr T. Nu is mijn Thais niet geweldig, maar 'mister tie' zou toch iedereen moeten begrijpen? Niet dus!

Het werd al donker dus eerst maar even een slaapplek zien te vinden. Morgen zou het moeten gebeuren! Al vroeg waren we ter plekke en snel vonden we het winkeltje van Mr T. We verwachtten een soort birding center met foto's, boeken, T-shirts en andere lepelbek souvenirs. En inderdaad..... er hing een foto aan de muur en Mr. T droeg een vaak gedragen en veel minder vaak gewassen T-shirt van een een of andere Engelse vogelclub.
De hele tent was verder behangen met de Thase koning! Nu hangt er in elk Thais huis en in elke Thaise winkel wel een fotootje van de koning, maar dit leek het clubhuis van de van de fanclub van de koning wel. In gebrekkig Engels maakte Mr. T ons duidelijk dat de koning niet lang geleden zijn winkeltje had bezocht om meer te weten te komen van de Lepelbek. Krantenknipsels, foto's en een fors huis altaar, allemaal tot meerdere eer en glorie van de koning, sierden zijn winkel.

Eigenlijk hadden we de overdreven adoratie voor de koning al moeten begrijpen toen we gister door de politie van de snelweg werden geplukt. Toen de snelweg door ordetroepen was schoongeveegd, kwam er na 20 minuten een auto voorbij scheuren ....dat zou onze Willem niet moeten flikken.

Maar toen we Mr. T hadden duidelijk gemaakt dat wij ook voor de Lepelbek kwamen, haalde hij zijn brommer te voorschijn. We konden met z'n drieën wel achterop. Maar omdat het pad, naar de juiste zoutpan, leidde over een aantal 50 cm brede dijkjes, besloten we maar voor die eer te bedanken.
Mr. T ging voorop met zijn brommer en wij hobbelden er achteraan. Wij zagen hem zoutpan voor zoutpan afscannen en begonnen de moed op een goede afloop te verliezen. Tot hij ver in het veld begon te zwaaien. We moesten zeker nog een kilometer lopen en buiten adem kwamen we aan, om te kunnen genieten van twee schitterende Lepelbekstrandlopers! Ze liepen op ca 25 meter afstand te foerageren, afzonderlijk van de zeer talrijke Roodkeelstrandlopers.

Nog nagenietend van de Lepelbek liepen we naar het strand dat de zoutpannen scheidt van de oceaan. Hier hadden we niet alleen een aantal Grote Kanoeten en twee Nordmann's, maar hier liepen we ook een cameraploeg van de Thaise TV tegen het lijf. Zij maakten een rapportage over de natuur en met name hoe mensen kunnen genieten van de natuur. We werden zeker een half uur geïnterviewd over wat we hier kwamen doen en wat we van de Thaise natuur vonden. En het zou allemaal volgende week worden uitgezonden. De koning heeft vast van ons genoten!
Ik vind Samut Sakhon niet meer terug in recentere reports. Het zou me niet verbazen als de zoutpannen verdwenen zijn en daarmee een van de overwinteringsgebieden van de Lepelbek.
Na terug gelopen te zijn naar de auto heb ik Mr. T nog zo'n prachtig Dutch Birding T-shirt gegeven. Daar loopt hij waarschijnlijk ook vandaag nog in rond, als de lokale Guardian Angle van de Lepelbekstrandloper.

Theo Admiraal


Dutch Birding Species Champion
Sinds 2010 is Dutch Birding, samen met Vogelbescherming Nederland, Species Champion voor de unieke, en met uitsterven bedreigde, Lepelbekstrandloper. De Lepelbekstrandloper heeft altijd een grote aantrekkingskracht gehad op de Nederlandse vogelaar. De Lepelbekstrandloper is nooit algemeen geweest maar de laatste decennia is deze soort sterk achteruit gegaan. Zo sterk, dat deze nu zeker van de aardbodem lijkt te gaan verdwijnen wanneer er geen helpende hand wordt geboden. Vandaar dat Dutch Birding zich als Species Champion heeft opgeworpen. Uw donatie helpt daarbij en u kunt hier doneren.

Bij de ingang van de aanstaande Dutch Birding Vogeldag is bij de ingang ook gelegenheid te doneren! Elke euro telt.

Dutch Birding en Vogelbescherming Nederland willen de Nederlandse vogelaar meer betrekken bij het lot van de Lepelbekstrandloper. Een van de manieren is om Nederlandse vogelaars te vragen om hun persoonlijke verhaal en avonturen met de Lepelbekstrandloper te delen. Hun 'hoe' en maar zeker ook hun 'waarom'.
We zouden graag meer persoonlijke verhalen willen horen over deze prachtige vogelsoort! Heeft u ook een persoonlijk verhaal over de Lepelbekstrandloper dat u graag zou willen delen? Neem dan contact op met Marc Guyt.


(foto: Birdlife International)


(foto: Birdlife International)

8964 views